Toen Mark zijn ouders vertelde over zijn vorige leven op Mars, dachten ze dat hij dingen verzon en gewoon met zijn verbeelding overweg kon. Zijn ouders vonden het schattig en amusant, maar ze namen het nooit echt serieus. Zijn levendige beschrijvingen van het Marslandschap en de wezens die hij daar tegenkwam, waren zo gedetailleerd dat het moeilijk te geloven was dat hij het maar verzon. Zijn ouders lachten en knikten vaak alleen maar, omdat ze zijn creativiteit niet wilden ontmoedigen. Ze waren verbaasd hoe zijn verbeelding hem naar zulke verre oorden kon brengen, maar ze geloofden nooit echt dat het echt was. Zelfs toen hij ze vertelde over de tijd dat hij naar de maan vloog, lachten ze gewoon en zeiden dat het een leuk verhaal was. Ze waren echter blij hem zo creatief te zien.
Maar toen Mark voor zijn verjaardag zijn eigen computer kreeg, namen de dingen rare wendingen. Mark begon op internet te zoeken naar meer informatie over zijn vorige leven als de jongen van Mars. Zijn ouders waren bang dat hij te geobsedeerd zou raken door deze fantasiewereld, maar ze vonden het nog steeds schattig. Ze waren blij hem zo gepassioneerd over iets te zien, ook al was het maar een verzinsel van zijn verbeelding. Ze probeerden hem aan te moedigen om andere interesses te onderzoeken, maar Mark was vastbesloten meer te weten te komen over zijn vorige leven. Hij was ervan overtuigd dat hij op Mars was geweest en dat hij dingen had gezien die niemand anders had gezien. Zijn ouders waren bezorgd, maar ze steunden hem toch in zijn zoektocht. en toen op een dag… Twee vreemde mannen stonden voor zijn deur.
